doorstart

hoewel de politieke crisis langzaam begint te wennen en ook de klassieke media er van uit gaan dat het ergste voorbij is, heb ik zo mijn bedenkingen bij het gebeuren. terwijl iedereen in winterslaap was, werden er in de wetstraat overuren geklopt. oude getrouwen werden opgetrommeld om de plooien glad te strijken en we kregen een premier die er geen zin in heeft. en na de festiviteiten werden we wakker met een nieuwe regering.

de ‘doorstart’ van de regering is het resultaat van welbegrepen eigenbelang van de regeringspartijen, daarbij schaamteloos de democratische principes negerend. zolang het maar verpakt wordt als ‘in het belang van het land’. ik geef in elk geval geen frank voor een nieuwe regering en wel om volgende redenen:

• een premier die er helemaal geen zin in heeft en in zijn eigen partij geteisterd wordt door interne verdeeldheid. daarenboven neemt hij schaamteloos de kabinetschef van de vorige premier over. dezelfde kabinetschef die wordt aanzien als brein van de politieke beïnvloeding van het gerecht. zelfs als de parlementaire onderzoekscommissie tot de conclusie komt dat dat niet zo is, is het maar een kwestie van perceptie.
• de coalitiepartners hebben er helemaal geen zin in, maar blijven uit welbegrepen eigenbelang in de regering zitten. ze hebben schrik voor een pandoering bij vervroegde federale verkiezingen, daarom dat ze er allemaal voor gekozen hebben om door te gaan tot 2011.
• de communautaire geschillen blijven sluimeren en moeten nog een oplossing krijgen. het debat ‘over de regionale verkiezingen tillen’ is een manier als een ander om te verbergen dat er geen vooruitgang wordt geboekt.
• na anderhalf jaar geruzie is het wantrouwen tussen de regeringspartners groot. waarom zou het nu plots beter gaan?
• de franstaligen lachen in hun vuistje bij zoveel vlaamse onkunde en blijven aan de kant toekijken. hun eigen onkunde valt ondertussen niet op.

het alternatief is volgens mij een gelijkschakeling van de vlaamse, federale en europese verkiezingen. het zou de geloofwaardigheid van het politiek bestel ten goede komen:

• de permanente verkiezingskoorts zou afnemen
• de kans op asymmetrische regeringen die elkaar tegenwerken zou afnemen. (maar door de toegenomen versnippering in het vlaamse politieke landschap is de kans wel erg groot geworden)
• de transfers van politiek personeel zouden verminderen. de perceptie van ‘postjespakkerij’ zou verminderen en de continuïteit van het beleid zou er op verbeteren.

uit mijn opleiding weet ik dat je opiniepeilingen aan meer dan een kritische blik moet onderwerpen, maar als  80% van de respondenten naar nieuwe verkiezingen vraagt, is dat toch wel een teken en misschien een goed moment om alle verkiezingen tegelijk te organiseren.

en de oppostiepartijen? aan vlaamse kant hebben ze zichzelf in een periode van ongekend politiek geknoei en economische crisis niet op de kaart kunnen zetten. daarenboven kreunen de socialisten (of zijn het nu progressieven?) en het vlaams belang onder interne verdeeldheid. gevolg is dat er niemand staat te springen om verkiezingen behalve n-va dat stiekem boven de kiesdrempel hoopt te geraken en ldd natuurlijk. of ze nu een logo en programma hebben, laten we even in het midden, maar ze zullen ongetwijfeld als grote overwinnaar uit de bus komen. dat stemt een mens niet echt vrolijk.

maar er is één zekerheid. als de federale regering na de volgende val nòg eens beslist om verder te gaan, dan wordt ‘doorstart’ het woord van het jaar. alles beter dan ‘swaffelen’.